Pewnego dnia Łazarz, dobry przyjaciel Jezusa, był chory i umarł.
Jezus słyszał o chorobie Łazarza, ale nie przyszedł od razu. Czy było już za późno, by pomóc Łazarzowi?

Łazarz miał dwie siostry: Maryję i Martę. Mieszkali w Betanii.

Kiedy Jezus przybył, Marta podbiegła do Niego i zawołała: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”(John 11:21).

Jezus odpowiedział: „Twój brat powstanie [ożyje] ponownie” (Jana 11:23).
Następnie kontynuował: „Jestem Zmartwychwstaniem i Życiem. Kto wierzy we Mnie, choćby i umarł, będzie żył ”(Jana 11:25).

W tym czasie zmarłych nie chowano w ziemi. Ich groby znajdowały się w jaskiniach w skale i były zamknięte dużym kamieniem.  

Kiedy Jezus przybył, Łazarz był już trzy dni w grobie.
Jezus również był bardzo smutny. Płakał z Martą i Marią, gdy przybył do grobu.

„Zabierz kamień”, rozkazał (Jan 11:39).
Podniósł wzrok do Nieba i modlił się. Potem zawołał głośno: „Łazarzu, wyjdź!” (Jana 11:43)

Łazarz wyszedł z grobu! Nadal był owinięty opaskami.
„Rozwiążcie go i puśćcie” - powiedział Jezus (Jan 11:44).

Jezus przywrócił Łazarza do życia! Wielu obserwujących uwierzyło w Jezusa.
Jezus jest zmartwychwstaniem.

Sam Jezus zmartwychwstał znowu trzeciego dnia po śmierci! Jezus żyje!

Czy zaakceptowałeś Jezusa jako swojego Dobrego Pasterza?

Zatem nie musisz bać się śmierci. Pójdziesz z Nim na zawsze do Nieba.